ارزیابی عوامل تأثیرگذار در توسعه فرسودگی بافت های قدیم شهری در راستای نوسازی و بهسازی (مطالعه موردی شهر داراب)

فرسودگی شهری یکی از مشکلات جدی و پدیده ای غیرقابل اجتناب است که بخش قابل توجهی از بافت های قدیمی شهرها در برگرفته، و به بافت های فرسوده و ناکارآمد شهری تبدیل شده اند. عوامل مؤثر در ایجاد فرسودگی محیط های شهری، موجب ناسازگاری در بافت، افزایش فضاهای مخروبه و رها شده شهری برای بافت قدیم شهرها بوجود آورده است. این پژوهش از نوع هدف کاربردی، مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و مشاهدات میدانی می باشد. هدف این مقاله ارزیابی عوامل تأثیرگذار در توسعه فرسودگی بافت های قدیم شهری در راستای نوسازی و بهسازی (مطالعه موردی شهر داراب) می باشد. ارزیابی رابطه میان هر یک از این عوامل را می توان به نوعی مسأله تصمیم گیری نیز تلقی کرد. بنابراین، می توان از روش آزمون تصمیم گیری (dematel fuzzy) برای روابط تأثیرگذاری و تأثیرپذیری متقابل عوامل مورد مطالعه استفاده کرد، به گونه ای که شدت اثر روابط عوامل مذکور و اهمیت آن ها را معین می کند. در این تحقیق با استفاده از نظرات 20 نفر از کارشناسان و خبرگان برنامه ریزی شهری در شهر داراب رابطه بین عوامل تأثیرگذار در توسعه فرسودگی بافت قدیم شهر داراب بر اساس معیارهای و زیر معیارهای اقتصادی، مدیریتی، اجتماعی و فرهگی، کالبدی، زیست محیطی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصل از یافته های تحقیق نشان می دهد که عوامل اقتصادی (c1) دارای بیشترین تأثیرگذاری و عامل زیست محیطی (c5) دارای کمترین تأثیر و تأثیرپذیرترین عوامل فرسودگی هستند. به عبارت دیگر عوامل اقتصادی یک نفوذ کننده قوی و عوامل زیست محیطی یک نفوذپذیر قوی می باشد.